تام پالمر دیوید بوز را به یاد می آورد که دیروز درگذشت. قطعه:
بیش از 49 سال است که این ترکیب شوخ طبعی، عقل و تواضع او را مشخص کرده است. او به مدت پنج دهه برای تضمین آزادی برابر برای هر انسان تلاش کرد. این رسالت زندگی او بود و با عزم فوق العاده ای آن را دنبال می کرد. او یک مدافع پرشور پایان دادن به جنگ با مواد مخدر بود و در هیئت مشاوران سازمان ملی اصلاح قانون ماری جوانا فعال بود و در آن خدمت می کرد، حتی اگر هرگز ماری جوانا، تنباکو یا هر ماده مسکر کننده دیگری را امتحان نکرده بود. (دیوید هرگز مشروبات الکلی ننوشید یا چیزی سیگار نکشید. تنها عیب او ترجیحش برای کوکاکولا بود که باعث شد رستوران ها را بر اساس محصولات کولای که سرو می کردند انتخاب کند.)
او صادق بود. او از نظر روحی سخاوتمند بود. او هرگز انگیزه‌های دیگران را زیر سؤال نمی‌برد، بلکه به دنبال درک آنها، آموختن از آنها و جلب آنها به آرمان آزادی، تنها ایده سیاسی است که هر انسانی می‌تواند بدون درگیری یا خشونت از آن استقبال کند.
کتاب او ذهن آزادیخواهیکی از بهترین، مقرون به صرفه ترین و معقول ترین موارد برای آزادی است. دیوید آن را برای ارائه، متقاعد کردن، ایجاد انگیزه نوشت. مانند دوست عزیزش PJ O'Rourke که به طور موثر کتاب هنری هازلیت را بازنویسی کرد.اقتصاد در یک درسکه به نوبه خود بازنویسی کتاب فردریک باستیا بود.چه دیده می شود و چه دیده نمی شود دیوید می‌دانست که نویسندگانی که امروز نوجوان هستند باید پرونده آزادی نسل خود را دوباره مطرح کنند. و اینکه این پرونده باید دوباره توسط افرادی که هنوز متولد نشده اند مطرح شود. (ذهن آزادیخواهسال آینده در نسخه چاپی اصلاح شده، آخرین هدیه دیوید به ما منتشر خواهد شد.)
دلیلاین برایان دوهرتی است. دو برش:
بوآز زمانی که در سال 1981 به دی سی نقل مکان کرد، در موسسه کاتو شروع به کار کرد، جایی که معاون اجرایی شد و تا زمان بازنشستگی در سال 2023 در آنجا ماند. صداهای نهادی گسترده برای حمایت از آزادیخواهانه. کاتو، با راهنمایی بوآز، جریانی از رادیکالیسم سیاسی سنجیده و بورژوایی را ارائه داد که برای مخاطبان وسیعی از آمریکایی‌های معمولی طراحی شده بود، نه فقط آنهایی که در شخصیت‌ها، سبک‌ها و دغدغه‌های جنبش آزادیخواهانه معطوف شده بودند.
…..
ملاقات با بوآز در سال 1991، زمانی که من در کاتو کارآموز بودم (و بعداً تا سال 1994 کارمند بودم)، برای این آزادیخواه جوان خیس پشت گوش از شاخه ای مزخرف تر، شاید کمتر متمدنانه تر از فعالیت، خوشایند بود. به عنوان یک سرپرست و همکار، بوآز یک فرد بالغ متمدن، شیک، تقریباً متین و در عین حال صبور با آزادیخواهان جوان وحشی بود که با بسیاری از آنها سر و کار داشت.
تداوم بسیار نهادی آن – اگرچه در این مرحله به سختی دو دهه از عمرش می گذشت – بی سر و صدا بر تیم جوانتر تأثیرگذار بود. او احساس می کرد که نیازی نیست دیوانه وار خواستار پیروزی فوری باشد، صرف نظر از اینکه علت آزادی چقدر از نظر اخلاقی قانع کننده باشد. حس آرام بوآز از جاروی تاریخی، هم به عنوان یک انسان زنده و هم در دانش گسترده‌اش از تاریخ ایده‌های لیبرال کلاسیک، پادزهری برای آزادیخواهان جوانی بود که با آنها کار می‌کرد، هم برای ناامیدی و هم فرصت‌طلبی.
شلدون ریچمن دو برش:
او مرد خوب و غول جنبش آزادیخواه بود. عمدتاً به دلیل نفوذ و نمونه دیوید، سازمان‌های آزادیخواه نه‌تنها تعهد شدید به آزادی فردی، مالکیت خصوصی، بازار آزاد و صلح را پذیرفتند، بلکه تعهد به حرفه‌ای بودن را نیز داشتند. او یکی از دلایل بزرگی است که چرا آزادی خواهی از وضعیت آماتور به لیگ های بزرگ تبدیل شد. ارزش کار چندوجهی او، در درجه اول برای موسسه کاتو برای بیش از 40 سال، قابل اغراق نیست. آزادیخواهان چه بدانند و چه ندانند، بسیار مدیون دیوید بوز هستند.
…..
آخرین سخنرانی دیوید از همین چند ماه پیش اینجاست.
آدام تیرر.
باب لوی.
پیتر گوتلر
جیم دورن.
راجر پیلون.
مایکل کانن
رایان بورن.
گابریلا کالدرون از بورگوس.
والی اولسون.
آرون استیلمن.
ماریا سانتوس بیر.
دیوید بیر.
سالی جیمز.
هریسون مور
نیل مک کلاسکی.
پاتریک ادینگتون
دیگو کاستا.
ولف فون لر.
کریستین اشنایدر.
ثبت نام اورنج کانتی.
واشنگتن پست.