مجله ی وال استریت جرارد بیکر، ستون نویس، عاقلانه درباره واکنش ها به سوءقصد به دونالد ترامپ می نویسد. دو برش:
اما تا زمانی که کسانی از ما که خود را مؤمن می‌دانیم، ایده دخالت الهی در امور انسانی را قبول داریم، دیگر چرا دعا کنیم؟ – تفاوت خطرناکی بین این باور وجود دارد که رحمت الهی می‌تواند به شیوه‌های ظاهراً خودسرانه عمل کند و فکر کنیم که پدر جهان در میدانی در پنسیلوانیا توقف کرده است تا برکات ابدی را در دستور کار MAGA قرار دهد.
اگر به این شک دارید، شش میلیون یهودی که در هولوکاست جان باختند و تعداد بی‌شماری دیگر که توسط نازی‌ها کشته شدند را در نظر بگیرید و بپرسید که آیا خداوند مکرراً مداخله کرد تا آدولف هیتلر را از بمب‌ها و گلوله‌های مختلفی که می‌توانست از این جنایت جلوگیری کند یا کاهش دهد، در امان بدارد. فعلاً برنامه های خدا را برای خودش بگذاریم.
…..
درس سوم برای برخی بحث‌برانگیزتر خواهد بود: از این ایده اجتناب کنید که حتی اگر آنها ماشه را نکشیدند، دموکرات‌ها به نوعی در لفاظی‌های خود مقصر هستند.
این درست است که زبان در مورد آقای ترامپ و جمهوری خواهان اغلب به طرز پوچی اغراق می شود: اعتراض اخیر در مورد پروژه 2025 نمونه ای از این موارد است. اما این باید در چارچوب گفتمان سیاسی قابل قبول باشد که استدلال کنیم که آقای ترامپ تهدیدی برای دموکراسی است، به ویژه به این دلیل که برخی از رفتارها و لفاظی های او این ادعا را تأیید می کند. پس آیا برای آقای ترامپ و جمهوری‌خواهان قابل قبول است که بگویند بایدن و دموکرات‌ها در حال نابودی آمریکا هستند بدون اینکه به عنوان علامتی برای کسی که تفنگ به دست دارد برای شکست نامزد دموکرات تفسیر شود.
جف جاکوبی (و کریم عبدالجبار) درست می گویند:
من بر این عقیده هستم که در برخی جهات بدعت گذار است، که هیچ کس وظیفه مدنی رای دادن ندارد و مشارکت بالای رأی دهندگان معیاری برای سلامت دموکراتیک نیست. این تصور رایج که باید از همه انتظار داشت در انتخابات شرکت کنند، همیشه به نظر من منحرف شده است. بسیاری از مردم علاقه ای به سیاست و سیاست ندارند. آنها نباید به خاطر رای دادن مجبور به رای دادن شوند. من با کریم عبدالجبار، فوق ستاره NBA که تبدیل به منتقد فرهنگی شد، موافقم. او نوشت: «از تشویق افرادی که نمی‌خواهند رای بدهند، دست بردارید. زمانی که مردم را برای رای دادن تحت فشار قرار می دهیم، با بیرون بردن کسانی که به راحتی قابل دستکاری هستند، روند دموکراتیک را کم رنگ می کنیم.
بنابراین من پیوسته، هر چند بیهوده، با “اصلاحات” انتخاباتی که برای سهولت و راحتی هر چه بیشتر رأی گیری طراحی شده اند، مخالفت کرده ام. رای گیری زودهنگام گسترده، انتخابات پستی، ثبت نام خودکار رأی دهندگان، تعطیلات روز انتخابات – فکر می کنم همه آنها اشتباه می کنند.
جیسون سورن آیداهو را با کالیفرنیا مقایسه می کند.
ریچارد ایبلینگ باب فورمانی فقید را به یاد می آورد. قطعه:
به نظر من نقش مهمی از باب فورمانی را می توان در کتاب او یافت. اسطوره سیاست عمومی علمی (ناشران تراکنش، 1990). او مفروضات و مفروضات جریان اصلی اقتصاد را در آن زمان به چالش کشید، و من اکنون استدلال می‌کنم که پیگیری و توسعه روش‌های کمی آماری و «تجربی» مرتبط توسط اقتصاددانان ابزار و دقت «علمی» را برای مدیریت موفقیت‌آمیز و دستکاری فرآیندهای اقتصادی در در بازار برای نتایج بهتر از یک سیستم بازار آزاد بدون محدودیت کار کنید.
جان کاکرین زندگی نامه گلن لوری را مرور می کند.