این نامه ای است که 12 روز پیش برایش فرستادم مجله نیویورک تایمز; منتشر نشد
ویرایشگر:
محکومیت نفتا توسط دن کافمن عمدتاً بر اساس اشتباهات و حقایق گمشده است (“نفتا چگونه سیاست آمریکا را ویران کرد”، 6 سپتامبر). به عنوان مثال، این که نفتا “تسریع در تخریب پایگاه صنعتی آمریکا را تسریع کرد” درست نیست. در واقع، بین معرفی نفتا در ژانویه 1994 و رکود سال 2001، ظرفیت صنعتی آمریکا نه تنها به رشد خود ادامه داد، بلکه سرعت رشد نیز تسریع شد. در حالی که این رشد متعاقبا کاهش یافت، با این وجود ادامه یافت. ظرفیت صنعتی آمریکا امروز در بالاترین حد خود قرار دارد و 63 درصد بیشتر از زمانی است که نفتا اجرایی شد. در مورد تولید صنعتی آمریکا، در سپتامبر 2018 به بالاترین حد خود رسید و اکنون تنها یک درصد کمتر از آن اوج است و 54 درصد بیشتر از زمانی است که نفتا به وجود آمد.
همچنین نفتا، برخلاف پیشنهاد آقای کافمن، باعث کاهش درصد کارگران بخش خصوصی که عضو اتحادیه هستند یا حتی تسریع نکرده است. این درصد در اواسط دهه 1950 به اوج خود رسید و از آن زمان تاکنون به طور پیوسته کاهش یافته است. در واقع روند این کاهش قبل از تصویب نفتا نسبت به بعد از آن تا حدودی تندتر بود.
آخرین واقعیت: نفتا باعث شد که تعرفه‌های مکزیکی و کانادایی بر واردات آمریکا بیش از تعرفه‌های آمریکا بر واردات از مکزیک و کانادا کاهش یابد. تا سال 2005، تحت NAFTA، تعرفه های مکزیک بر واردات آمریکای شمالی از میانگین 12.5 درصد به صفر کاهش یافت، در حالی که تعرفه های کانادا بر این واردات از 4.2 درصد به صفر کاهش یافت. در مقابل، تعرفه های آمریکا بر واردات از مکزیک و کانادا از میانگین 2.7 درصد به صفر کاهش یافت.*
با احترام
دونالد جی. بودرو
استاد اقتصاد
کرسی مارتا و نلسون گچل برای مطالعه سرمایه داری بازار آزاد در مرکز مرکاتوس
دانشگاه جورج میسون
Fairfax, VA 22030* لورنزو کالیندو فرناندو پارو، “تخمین اثرات تجاری و رفاهی نفتا”، دفتر ملی تحقیقات اقتصادی، مقاله کاری 18508، نوامبر 2012، صفحه 6.