… از صفحه 195 مقاله همکار فقید من والتر ویلیامز “WH Hutt and اقتصاد نوار رنگ“، که در شماره بهار 1997 منتشر شد مجله مطالعات کار (تاکید اصلی):
هات، با تحقیر منتقدان و مارکسیست‌هایش در همه جا، استدلال کرد که این تجارت آفریقای جنوبی نبود که اساس آپارتاید را فراهم کرد. آپارتاید برای تجار آفریقای جنوبی گران و ناخوشایند بود. این از طریق قدرت برتر حزب ملی تحت سلطه آفریقایی ها، بر اساس منافع اقتصادی کارگران سفیدپوست، اتحادیه های کارگری و کشاورزان به آنها تحمیل شد. اتحادیه های آفریقای جنوبی اغلب در میان اعضای اتحادیه بریتانیا حمایت اخلاقی پیدا می کردند و برخی از استراتژی های خود را وارد می کردند. این واقعیت که اتحادیه‌های کارگری و کارگران به طور کلی قوی‌ترین حامیان آپارتاید بودند، پیچیده‌تر از درک این موضوع نیست که همیشه رقابت بین آنها وجود داشته است. خریدار و خریدارو فروشنده و فروشنده. اگر خریدار به دنبال کسب قدرت و ثروت انحصاری باشد، سعی می کند خریداران را کنار بگذارد. نه فروشندگان. به همین ترتیب، اگر فروشنده ای به دنبال انحصار قدرت و ثروت باشد، منطقی است که سعی کنیم سایر فروشندگان را کنار بگذاریم. نه خریداران. اتحادیه ها نماینده کارگرانی هستند که فروشندگان خدمات کار هستند. به این ترتیب، آنها می توانند با حذف فروشندگان رقیب به قدرت و ثروت انحصاری دست یابند. در مورد آفریقای جنوبی، آنها کارگران سیاه پوست، هندی و رنگین پوست هستند.
DBx: همانطور که والتر در بررسی کتاب هات در سال 1964 مشخص می کند، دبلیو اچ هات (تصویر اینجا) یک لیبرال واقعی بود که از نژادپرستی متنفر بود، برای آزادی ارزش قائل بود و درک می کرد که چگونه دولت اغلب برای ایجاد و تداوم امتیازات ناعادلانه به بهای هزینه توده ها استفاده می شود. (تلاش‌های کنونی امثال نانسی مک‌لین و سایر به‌اصطلاح «دانشمندان» برای نشان دادن هات به‌عنوان نژادپرست، – به بیان ملایم – مزخرفانه است.
