در اینجا چند نامه معقول وجود دارد مجله ی وال استریتدر مورد فانتزی سبز خطرناک “صفر خالص”:
ما فقط می‌توانیم امیدوار باشیم که استفن کونین در پیش‌بینی پایان هشدار تغییرات آب و هوا و جنگ موذیانه‌اش با انرژی سوخت‌های فسیلی درست باشد (“بحران آب و هوا محو می‌شود”، نسخه نویسنده، 11 ژوئن). آقای کونین به درستی استدلال می‌کند که «سوخت‌های فسیلی همچنان حدود ۸۰ درصد انرژی جهان را تأمین می‌کنند»، علی‌رغم دهه‌ها یارانه و الزامات تجدیدپذیر.
بدون یک جایگزین انرژی مقرون به صرفه و مقیاس پذیر، تلاش برای رسیدن به آلایندگی صفر تا اواسط قرن چیزی بیش از یک پیمان خودکشی اقتصادی نیست. هنگامی که شوق کربن زدایی در نهایت به فراموشی سپرده شد، به اصلاح نژادی، ترس از بمب های جمعیتی و هیستری Y2K در زباله دان تاریخ می پیوندد.
جان دی کیارا
دلند، فلوریدامن از خواندن برداشت آقای کونین در مورد محو شدن شرایط آب و هوایی هیجان زده بودم. این تکامل “گرمایش جهانی” به “تغییر آب و هوا” با همه ترس های همراه، بسیاری را در ایالات متحده خسته و بی حس کرده است. بیایید امیدوار باشیم که با نبوغ بزرگ آمریکایی ما، کشور بتواند دوباره با استفاده از انرژی هسته ای که اجازه افزایش دی اکسید کربن را نمی دهد، سرگرم شود.
بزرگترین کشتی های ما و همه زیردریایی ها از انرژی هسته ای استفاده می کنند. چرا آمریکایی ها اینقدر نگران استفاده از این منبع انرژی پاک هستند؟ اگر بتوان از انرژی هسته ای به طور موثر و ایمن در کشتی هایی که هزاران ملوان را در خود جای داده است استفاده کرد، مطمئناً از تخصص نیروی دریایی می توان برای نیازهای انرژی روزمره ما استفاده کرد.
مارگارت مستبروک
ویلیامزبورگ، ویرجینیا
همچنین در نامه به بخش ویرایشگر مجله ی وال استریتاستیو هانکه و جان گرین‌وود سوءتفاهم شگفت‌انگیز جیسون فورمن (برای یک اقتصاددان) از برداشت میلتون فریدمن از منحنی فیلیپس را تصحیح می‌کنند:
آقای فورمن می‌گوید: «منحنی فیلیپس تقویت‌شده با انتظارات، چارچوب اصلی تفکر در مورد تورم از زمانی که میلتون فریدمن و ند فلپس آن را در 50 سال پیش ایجاد کردند، بوده است».
این انتساب گمراه کننده است. فریدمن به دور از دوستی با منحنی فیلیپس، در سخنرانی ریاست جمهوری خود در سال 1967 در انجمن اقتصادی آمریکا، ضربه کوبنده ای به منحنی وارد کرد. او به همراه آقای فلپس نشان داد که وقتی انتظارات در چارچوب منحنی فیلیپس گنجانده می‌شود، هیچ معامله دائمی بین تورم و بیکاری در بلندمدت وجود ندارد.
پس از اینکه منحنی فیلیپس از بین رفت، فریدمن به سوار شدن بر اسب تورم خود ادامه داد: نظریه کمیت پول. این نظریه باعث پیدایش جوک معروف فریدمن شد: «تورم همیشه و همه جا یک پدیده پولی است».
پروفسور استیو هانکه و جان گرین وود
دانشگاه جان هاپکینز
بالتیمور و لندن
فیونا هریگان گزارش می دهد که “شهرداران آمریکا می گویند قلب به مهاجران نیاز دارد.”
در اینجا چند خبر خوب از تگزاس در مورد انتخاب مدرسه وجود دارد.
جک سالمون، همکار سابق مرکز مرکاتوس من، ایده بسیار خوبی برای کاهش انحراف دولت در بازار مسکن دارد.
من طرفدار زیادی نیستم مجله ی وال استریت مقاله نویس ویلیام گالستون، اما او در اینجا به درستی در مورد وضعیت مالی ضعیف دولت ایالات متحده هشدار می دهد. قطعه:
ما باید پیامدهای این واقعیت ها را بشناسیم و اقداماتی را برای تضمین آینده مالی آمریکا آغاز کنیم. رهبران با بصیرت باید واقع بینانه به این مسائل بپردازند و به مردم استدلال کنند که یا باید هزینه برنامه هایی را که می خواهند بپردازند یا با قطع آنها موافقت کنند.
یان میلر توییت کرد: (HT Jay Bhattacharya)
هیچ کس در رسانه ها اهمیت نمی دهد که دولت بایدن و یکی از اعضای هیئت مدیره فایزر با هم کار کردند تا بر روی توئیتر تأثیر بگذارند تا درباره واکسن های کووید سانسور کند، زیرا آنها از سانسور حمایت می کنند تا زمانی که این واکسن ها متوجه کسانی شوند که با آنها موافق نیستند