شلدون ریچمن با بینش عمیق معمول خود در مورد تجارت می نویسد.
دیوید هندرسون صدمین سالگرد تولد آرنولد هاربرگر، “مرد مثلثی” را جشن گرفت. قطعه:
اگر تعجب می کنید که چرا من او را “مرد مثلثی” صدا می کنم، این لینک را بررسی کنید. این یک بررسی خوب و جامع و قابل درک از مقاله کلاسیک هاربرگر در سال 1954 است بررسی اقتصادی آمریکا، “انحصار و تخصیص منابع”. اقتصاددانان برای دهه ها استدلال کرده بودند که انحصار باعث کاهش وزن می شود، اما او اولین کسی بود که تلاش کرد میزان کاهش وزن را تخمین بزند. هاربرگر دریافت که برای تولید ایالات متحده، بعید است که بالای 0.1 درصد تولید ناخالص داخلی باشد. (تولید ناخالص ملی معیار متعارف اندازه اقتصاد در آن زمان بود.) قطعاً انتقادات مختلفی به استدلال و ارزیابی او وارد است. نکته این است که او این کار را کرد و هیچ کس قبل از او انجام نداد. کاهش وزن مرده از تک قطبی معمولاً با یک مثلث اندازه گیری می شود. بنابراین نام مستعاری که در طرح‌های مختلف توسط دانشجویان دانشگاه شیکاگو به کار می‌رفت، و نام مستعاری که او با افتخار می‌بست.
مایکل چپمن نادانی اقتصادی جی دی ونس را محکوم می کند – به ویژه در اینجا، حمایت ونس از افزایش حداقل دستمزد فدرال.
چلسی فولت داستان زندگی روزمره در قرن 18 انگلستان را روایت می کند.
جک نیکاسترو و ساموئل کروبی به ما هشدار می‌دهند که مراقب درخواست‌ها برای تنظیم مقررات دولتی هوش مصنوعی باشیم. قطعه:
همانطور که دان لاووی استدلال می کند برنامه ریزی اقتصاد ملی: چه چیزی باقی مانده است؟ (1985)، برنامه ریزی مرکزی “هیچ چیزی بیشتر و کمتر از اقداماتی است که توسط دولت توسط رهبران صنایع بزرگ برای مصون ماندن خود از خطرات و فراز و نشیب های رقابت در بازار انجام می شود.”
مقررات صرفاً پیامد نه چندان بلندپروازانه برنامه ریزی مرکزی است: به قول لاووی، ابزاری برای نخبگان شرکتی برای «استفاده از قدرت دولت برای محافظت از سود خود در برابر تهدید رقبا». برای اطلاعات بیشتر در مورد دان لاووی و تحلیلی عمیق از مشارکت او در مسئله دانش، خواننده را به مقاله EconLib کوری ماسیمینو ارجاع می دهیم.
رندی هولکامب: «مفهوم رمانتیک دموکراسی، دولت‌های دموکراتیک را به‌عنوان پاسخگو در برابر شهروندان خود نشان می‌دهد و در راستای منافع شهروندان خود عمل می‌کنند. یک دیدگاه جایگزین از دولت‌های دموکراتیک – و همه دولت‌ها – این است که آنها توسط تعداد کمی از نخبگان اداره می‌شوند و برای حمایت از منافع نخبگان عمل می‌کنند.
بیلی بینیون از ایده خطرناک دونالد ترامپ برای اعطای مصونیت بیشتر به افسران پلیس در برابر پیگرد قانونی گزارش می دهد. قطعه:
اعتراض رایج به اصلاح مصونیت واجد شرایط این است که پلیس بدون آن از دعواهای قضایی ورشکست می شود. اما مطالعه ای که توسط استاد حقوق UCLA انجام شد، جوآنا شوارتز نشان داد که دولت ها یا شرکت های بیمه آنها، نه خود پلیس، 99.98 درصد از غرامتی را که به شاکیان اعطا می شود، پرداخت می کنند. به سختی می توان گفت که آیا ترامپ متوجه این موضوع شده است یا خیر، زیرا او در ماه دسامبر وعده داد که «جبران کند». [police] این که آیا این یک وعده آگاهانه دروغین بود یا اینکه آیا او با قانون آشنا نبود، هنوز مشخص نیست.
نظرات