موج حملات اخیر بین اسرائیل و ایران تنش ها را در منطقه تشدید کرده و به ترس از یک جنگ هسته ای قریب الوقوع دامن زده است.
علی واعظ، مدیر گروه بین‌المللی بحران در ایران، به نیویورک تایمز گفت: «اگر وارد درگیری دیگری شویم، نه تنها برای ایران و اسرائیل، بلکه برای بقیه کشور به راحتی می‌توان از کنترل خارج شد. منطقه و کل جهان».
از زمان توسعه تسلیحات هسته ای در طول جنگ جهانی دوم، بیش از ده ها “برخورد نزدیک” وجود داشته است – حوادثی که در آنها از استقرار چنین سلاح هایی فقط به طور محدود اجتناب شد. به گزارش بی‌بی‌سی، این «ریش‌های خطرناک خطرناک» مشکلات ایجاد شده توسط «مغز عمیقاً معیوب میمون‌های دوپا» را آشکار می‌کند که «سلاح‌هایی را که قادر به تسطیح کل شهرها هستند» کنترل می‌کنند.
1961: حملات هسته ای به کارولینای شمالی
نشت سوخت باعث شد یک B-52 Stratofortress نیروی هوایی ایالات متحده که دو بمب هیدروژنی حمل می کرد کنترل خود را بر گلدزبورو، کارولینای شمالی از دست بدهد. طبق مقاله ای در گاردین در سال 2013، هواپیما در هنگام فرود متلاشی شد و محموله ای از دو کلاهک 3.8 مگاتنی مارک 39 را آزاد کرد که «260 برابر قدرتمندتر از دستگاهی که هیروشیما را نابود کرد».
یکی از بمب‌ها در اثر سقوط سقوط کرد و آسیب جدی دید. با این حال، کلاهک دیگر همانطور که در نظر گرفته شده بود، سالم و سالم به زمین فرود آمد و سه کلید از چهار سوئیچ طراحی شده برای جلوگیری از انفجارهای تصادفی از کار افتادند. این تنها کلید نهایی و بسیار آسیب پذیر بود که از فاجعه جلوگیری کرد.
تنها دو ماه بعد، B-52 دیگری با کلاهک های مارک 39 فرود اضطراری بر فراز شهر یوبا، کالیفرنیا داشت. در این مورد، ویژگی های ایمنی در هر دو بمب همانطور که در نظر گرفته شده بود کار می کرد.
1962: مردی که جهان را نجات داد
در بحبوحه بحران موشکی کوبا، ناوشکن های نیروی دریایی آمریکا یک زیردریایی شوروی را در سواحل کوبا کشف کردند. آنها کشتی را محاصره کردند و شروع به انداختن بارهای عمقی کردند که برای هل دادن آن به سطح طراحی شده بود، غافل از اینکه زیردریایی مجهز به اژدرهای هسته ای بود.
به دلیل عدم وجود فرصت برای تماس با مسکو، تصمیم نهایی در مورد قرار دادن سلاح های هسته ای توسط افسر اجرایی زیردریایی Vasyl Arkhipov گرفته شد. آرخیپوف با مقاومت در برابر فشار کاپیتان و دو افسر ارشد دیگر که برای حمله فشار می آوردند، در عوض دستور داد زیردریایی به سطح زمین برود و خود را به عنوان یک ناو جنگی ایالات متحده معرفی کند.
آرتور ام شلزینگر جونیور، دستیار رئیس جمهور جان اف کندی در آن زمان، بعدها آن لحظه را “خطرناک ترین لحظه در تاریخ بشر” نامید.
1983: مرد (دیگر) که جهان را نجات داد
در 26 سپتامبر 1983، سیستم های هشدار اولیه آسیب موشکی در مرکز فرماندهی نیروی هوایی شوروی در نزدیکی مسکو گزارش دادند که چندین موشک بالستیک قاره پیما از ایالات متحده به سمت اتحاد جماهیر شوروی در حال حرکت هستند.
مجله Air & Space Forces خاطرنشان کرد که این زمان تنش شدید بین دو کشور پس از «ماه‌ها پرچم قرمز» بر فراز حریم هوایی بود.
خوشبختانه برای جهان، فرمانده نگهبان غروب، سرهنگ دوم استانیسلاو پتروف، به هشدار اشتباه مشکوک شد و افسران مافوق خود را متقاعد کرد که منتظر تایید بیشتر باشند. بعدها مشخص شد که شرایط جوی غیرعادی باعث ایجاد حسگرهای سیستم شده است، اما بدون دخالت پتروف، “جهان در جنگ هسته ای جهانی فرو می رفت.”
1995: مجموعه هسته ای یلتسین
حتی پایان جنگ سرد در سال 1991 به تماس های نزدیک خیره کننده پایان نداد. در 25 ژانویه 1995، اپراتورهای رادار هشدار اولیه یک پرتاب موشک را در سواحل نروژ در محدوده برد برای حمله به مسکو شناسایی کردند. چند دقیقه بعد، رئیس جمهور بوریس یلتسین “کیف اتمی” را از مسکو دریافت کرد و پیشرفت موشک را روی صفحه ترمینال تماشا کرد.
واشنگتن پست سه سال بعد گزارش داد که اگر یلتسین می خواست دکمه بدنامی را فشار دهد که مجوز پرتاب موشک های تلافی جویانه را قبل از حمله مورد نظر ایالات متحده می داد، “حدود هشت دقیقه” فرصت داشت تا این کار را انجام دهد. “آشفتگی حاکم شد” تا اینکه مشخص شد که پرتابه مرموز به سمت روسیه حرکت نکرده است. بعداً مشخص شد که “راکت” یک موشک تحقیقاتی نروژی-آمریکایی است که برای مطالعه شفق شمالی پرتاب شده است.